?? ???

نگاهی به مفهوم جهاد اقتصادی

در باب مفهوم و نسبت دو کلمه جهاد و اقتصاد در عبارت «جهاد اقتصادی» که نام سال 90 شمسی لقب گرفته است، شش نکته حائز اهمیت است:
نکته‌ی اول این‌که مفهوم جهاد اقتصادی و خصوصاً کلمه‌ی جهاد یک تعبیر استعاره‌گونه و دارای معانی و دلالت‌های خاصی است. کلمه‌ی جهاد معمولاً به نوعی تلاش مقدس اطلاق می‌شود و یکی از کلماتی است که در گفتمان دینی ما معنا پیدا می‌کند و همیشه صبغه‌ی تقدس را در درون خودش دارد. نکته‌ی اول این‌جاست که به زعم بنده، رهبر انقلاب ابعاد دنیوی را با ابعاد مقدس اسلامی درهم آمیخته و همگون می‌بینند. برای همین هم کار کردن برای مسائل اقتصادی، پیشرفت و آبادانی و عمران کشور را با مسئله‌ی مقدسی به اسم جهاد تلفیق می‌کنند.
دشمن وقتی در عرصه‌های امنیتی، سیاسی و حتی به نحوی فرهنگی در ایران شکست خورد، تنها برگ برنده‌ای که در این هفت‌، هشت سال اخیر در دستانش باقی مانده است، ناکارامدی اقتصادی است.
این یکی از پیام‌های بزرگ انقلاب اسلامی ایران است که مسائل معنوی و مادی و یا به عبارت دیگر حسنه‌ی دنیا و حسنه‌ی آخرت چگونه می‌توانند با یکدیگر هم‌راستا شوند. اگر مسئولان از ظرفیت‌های معنوی، انسانی و فرهنگی کشور به درستی استفاده کنند، ما از کلمه‌ی جهاد می‌توانیم برکات زیادی را نصیب این مرز و بوم کنیم. کما این‌که در طول تاریخ معاصرمان هم می‌بینیم که حضرت امام(ره) در مورد سازندگی از این استعاره استفاده می‌کنند و جهاد را وارد صحنه‌های سازندگی می‌کنند و این تعابیر استعاره‌گونه به نوعی مسبوق به سابقه از سوی حضرت امام(ره) نیز می‌باشد.
نکته‌ی دوم این است که در گفتمان دینی ما کلمه‌ی جهاد در کنار کلماتی مانند هجرت، ایمان، عبادت و... پازل گفتمانی دین را تکمیل می‌کند. در برخی موارد، مفاهیم دینی به ما اشاره می‌کنند که باید مانع را دور بزنید، مثل کلمه‌ی هجرت. ولی کلمه‌ی جهاد همیشه برخورد با مانع و رفع مانع را مورد توجه دارد. این در معنای جهاد حالت تأکید و تصریح دارد.
در همین راستا یکی از استراتژی‌هایی که در سال پیش رو یعنی سال 90 باید سر لوحه‌مان باشد این است که باید جهاد عظیمی در شناسایی موانع اقتصادی کشور صورت دهیم. موارد و موانعی که دست و پا گیر است. معمولاً در نگاه نهادی برخی از مقررات، آیین‌نامه‌ها یا ترکیب‌های نهادی و یا به تعبیر دانشگاهی برخی از مواد یا تفاسیر قانونی که امروزه در بدنه‌ی اجرایی ما وجود دارد، معمولاً به شکل مانع عمل می‌کنند. در صورتی‌که ما به یک جهاد فراگیر در تمامی عرصه‌های اقتصادی جهت آسیب‌شناسی و مانع‌شناسی نیاز داریم تا بتوانیم برای رفع این موانع برخیزیم. جهاد کردن به رفع موانع پیشرفت ما برمی‌گردد؛ حالا برخی از این موانع داخلی‌اند و بخشی از آن هم موانع خارجی هستند که باید در عرصه‌ی اقتصاد بین‌الملل هم ببینیم که موانع اقتصاد کشور ما چه بوده است؟

ادامه مطلب...

نوبت به نام اسلام

امروز بیداری موج می زند در تونس در مصر، لیبی، بحرین، عمان، یمن و الجزایر و این روزها هم عربستان، فردا هم حتما یک گوشه دیگر دنیا. مثل 32 سال پیش ایران که شد جمهوری اسلامی ایران؛ نه یک کلمه بیشتر نه یک کلمه کمتر.

جمهوری اسلامی ایرانی که الهام بخش همه این قیام های امروز است، آنقدر مبرهن که واشنگتن تایمز هم اعتراف می کند "اتفاقات اخیر ادامه همان راهی است که آیت‌الله خمینی آغاز کرد."

برخی معتقدند در کشورهایی که دیکتاتوری رسانه ای حاکم بوده ساماندهی یک انقلاب بدون رهبر واحد، فقط از طریق رسانه های نوین اینترنتی امکان پذیر است! اما این یک تحلیل غیر منصفانه است.

برداشت های اشتباهی و اغراق از نقش شبکه های اجتماعی، آدم را به یاد آن پدر ساده مصری می اندازد که اسم دخترش را گذاشت "فیس بوک"! چون اعتقاد داشت فیس بوک در ایجاد انقلاب به مردم مصر کمک زیادی کرده است.

اما انقلاب مصر از جمله "اسماء محفوظ" 26 ساله که نوشت: "ای مردم من می خواهم به میدان التحریر بروم" شروع نشد، از جمله "آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند" امام خمینی شروع شد.

انقلاب تونس هم از خود سوزی یک نفر شروع نشد؛ از سوختن تمام پروژه های اسلام هراسی و ایران هراسی شروع شد.

این فیس بوک نبود که به انقلاب مردم مصر شور داد. رهبر اخوان المسلمون می گوید: "پیام امام خامنه ای که در میدان التحریر پخش شد به مردم شور انقلابی داد. تحلیلگران غربی هم می دانند که انقلاب مردم مصر یک انقلاب توییتری نبود. 

شاید بتوان گفت که انقلابی ها از این شبکه ها هم استفاده کردند، اما نسبت دادن این انقلاب ها به شبکه های اجتماعی کوچک نمودن این قیام هاست. وقتی شبکه های اجتماعی مسدود شدند مردم مصر  از مولفه های اسلامی همچون نماز جمعه بهره بردند. وقتی قرار است انقلابی رخ دهد هیچ چیز جلودارش نخواهد بود چه فیس بوک باشد چه نباشد! 

مرتضی آوینی می نویسد: "در آغاز دهه‌ هشتاد میلادی واقعه‌ بسیار شگفت‌آوری روی داد. در نقطه‌ای از کره‌ زمین مردم چیزی می‌خواستند که هرگز با عقل حاکم بر دنیای جدید جور در نمی‌آمد: "حکومت اسلامی". نمونه‌ای هم که برای این حکومت سراغ داشتند به سیزده قرن پیش باز می‌گشت. مردم ایران این "پیام" را از کدام رادیو و تلویزیون، فیلم و یا تئاتری گرفته بودند؟ این پرسشی بود که غرب نمی‌توانست به آن جواب گوید."

زمانی که اینترنت هنوز همان پروژه آرپانت در پنتاگون بود؛ موبایل نبود؛ حتی زوکربرگ هم به دنیا نیامده بود؛ اما انقلاب پیروز شد. بدون این رسانه های ساخته غرب. آن روزها صدای انقلاب مردم ما را فقط شاه نشنید، خیلی ها شنیدند. مثل انقلابی های امروز.

البته فیس بوک و توییتر می توانستند به انقلاب مردم مصر کمک کنند، اما چون امریکا نمی خواست، نه تنها کمک نکردند بلکه اینترنت را به طور کامل برای 5 روز قطع کردند! زمانی که این انقلاب بدون اینترنت هم پیش رفت، امریکا باور کرد واقعا "هیچ غلطی نمی تواند بکند". به همین خاطر اینترنت با شعار دموکراسی دوباره به راه افتاد!

سال گذشته که غرب رویای براندازی حکومت اسلامی در ایران را در سر داشت در کابوس هایش هم خاورمیانه جدیدی که رهبر ایران وعده اش را داده بود، نمی دید.

حالا هر چقدر هم مردگان جنبش سبز را کوک کنید و در خیابان ها رها کنید. ندا و سهرابتان را بکشید، از شهید صانع ژاله، خانم ژاله صانعی درست کنید. یا در اندیشکده هایتان "پروژه جنبش سبز 2 " را کلید بزنید و سنگسار ثریا بسازید تا چهره این انقلاب را مخدوش کنید، آخرش فقط همان کف های روی آب هستید. "للباطل جولة ثم‏ یضمحل"، باطل را جولانی است و بعد مضمحل و نابود می‏شود. این حق است که جریان‏ و بقا دارد. بعد از تونس و مصر، انقلاب های لیبی، بحرین، یمن و ... را ببینید و باور کنید دوران شما به پایان رسیده است. امروز نوبت به نام اسلام است.

منبع: بی تاب